Ons bloemrijke hooiland begon ooit als een strak gazon, met slechts drie buxusbollen en geen paardebloem in zicht. In het eerste jaar besloten we het gras gewoon te laten groeien. Op de plekken waar het gras te dik en eentonig werd, maaiden we, maar het resultaat was verrassend: een landschap dat deed denken aan een savanne of duinachtig helmgrasland. Er waren nog geen bloemen, maar het zachte, wuivende gras gaf al een prachtig natuurlijk gevoel.
De jaren daarna volgden warme zomers, en langzaam begonnen schralere plantensoorten hun intrede te doen. Ons hooiland kleurde geel en transformeerde met elke seizoen meer. Vanaf het derde jaar zag je steeds meer bloemen verschijnen, en om het proces een handje te helpen, zaaiden we enkele stroken van 3 bij 1 meter in met een mengsel van inheemse bloemsoorten van Cruydt-Hoeck. Dit zorgde voor een explosie van diversiteit: margrieten, brunel, dagkoekoeksbloem, gele morgenster, knoopkruid, glad walstro, teunisbloem, wilde peen en blauwe knoop vonden hun weg naar ons land.
Het wemelt nu van de insecten, die in groten getale afkomen op de bloemen. Sinds 2024 hebben we besloten om nog maar nauwelijks te maaien, zodat de insecten volop kansen krijgen. Wat begon als een eenvoudig gazon, is nu een levendig en biodivers hooiland, vol leven en kleur.
Meidoornhaag
In 2022 hebben we een meidoornhaag geplant rondom ons bloemrijke hooiland, met meerdere achterliggende redenen. Eén daarvan was de voortdurende verstoring door honden, die door het hoge gras renden en alles platliepen—vooral als iemand onbewust een speeltje tussen de bloemen gooide. Daarnaast speelde esthetiek een rol; het landschap oogde wat rommelig en miste harmonie.
De meidoornhaag bracht precies wat we nodig hadden: structuur, vorm en een natuurlijke habitat voor vogels en insecten. We bestelden 200 hoogwaardige planten bij Guido Gijs en zoon in Retie. Nu, twee jaar later, vormt de haag een stevige, groene omheining. De overtollige planten hebben we een plek gegeven in de houtkant bij het voedselbos, waardoor ook daar de natuur verder verrijkt wordt.
laagstam appel en peer
In 2020 kwamen we via Facebook een advertentie tegen van een appelboer die zijn oudere appel- en perenbomen te koop aanbood. We besloten de reis van een uur met de aanhanger te maken en reden naar Nederland. Daar mochten we samen met de boer op de tractor om onze vier bomen zelf uit te kiezen. Gewapend met een schop groeven we de bomen eigenhandig uit. Na ze zorgvuldig te hebben ingepakt en afgerekend, keerden we tevreden terug naar huis en plantten we de bomen, zelfs in het donker.
Nu, in 2024, doen twee van de appelbomen het bijzonder goed en geven ze ons al een volle mand fruit. De perenboom en de Granny Smith zijn iets minder succesvol geweest, maar we zien dat de Granny Smith langzaam aan het herstellen is en nieuwe hoop geeft.
Reactie plaatsen
Reacties