Permacultuur moestuin

Toen we vier jaar geleden ons domein betraden, wilden we meteen onze eerste droom waarmaken: een eigen moestuin waarin we zelf groenten zouden leren kweken. Met de kennis die we toen hadden, huurde ik een freesmachine bij Wim Bax, een buurman in de straat. Deze machine woelde de bodem om tot een diepte van 20 cm en veranderde het grasveld in een zwarte akker. De achtergebleven graspollen zorgden later voor wat extra werk, maar dat namen we voor lief.

Op dat moment werkte ik nog in het natuurgebied De Liereman, waar ze het maaisel van hooigraslanden composteren. Met een aanhangwagen en een riek haalde ik daar enkele ladingen compost op. Deze compost verspreidden we over de drie gefreesde stukken en werkten we goed door de grond. Al snel konden de eerste groenten de grond in: we plantten uien, aardappelen, knoflook en zaaiden wortelen, lente-ui, sla, spinazie, bonen, erwten en aardbeien. Zelfs asperges kregen een plekje in de moestuin.

Alles groeide naar verwachting, en we waren blij met de opbrengst. Met het gras dat we maaiden, begonnen we voorzichtig te experimenteren met mulchen, wat goed uitpakte. Naast onze groenten groeide echter ook kweekgras en verschillende pioniersplanten zoals melde en zwart tandzaad flink. Van andere dominante soorten, zoals stinkende gouwe en robertskruid, hadden we toen nog geen last.

Rondom de moestuin legden we een haag aan van lokaal geoogste schietwilg, geplant tussen het pad en de moestuin. Deze wilgen zouden later uitgroeien tot een natuurlijke haag, wat een fijne afscheiding zou vormen.

Het jaar erop was de moestuin echter nauwelijks in gebruik. Er ontstond een wildgroei aan planten, en we besloten dat gewoon zijn gang te laten gaan. We hadden immers geen tijd om de tuin te onderhouden en kochten onze groenten bij Groentegeweld. Deze wildgroei bracht een onverwacht voordeel met zich mee: de hoeveelheid insecten en bodemorganismen nam enorm toe, wat zorgde voor een bodem die krioelde van leven – een leven dat later essentieel zou blijken voor een gezonde bodem. We besloten te genieten van deze natuurlijke groei en grepen alleen in wanneer dominante soorten in zaad kwamen, zodat we de diversiteit in de komende jaren zouden bevorderen.

Na dit tweede jaar maakten we een nieuw plan: we wilden vaste bedden aanleggen in de moestuin. We schopten paadjes vrij en gooiden het uitgeschepte zand op de bedden, waarbij we onze eigen kippencompost door de grond mengden. De groenten groeiden dat jaar prachtig, en vol enthousiasme besloten we om de moestuin volledig in te richten met vaste bedden. Zo konden we de bedden minimaal verstoren en via houtsnipperpaadjes overal gemakkelijk bij komen. De moestuin werd verder omringd door nieuwe wilgenplantjes, die nu een natuurlijke rand vormen.

Dit groeiproces heeft ons veel geleerd over tuinieren en de kracht van de natuur. Met ieder jaar ontdekken we nieuwe lagen van wat een moestuin te bieden heeft, zowel voor ons als voor het ecosysteem om ons heen.