In 2022 besloten we ons sparrenbos om te zagen, een project dat niet zonder gevolgen bleef. Tussen de takken en stammen die vrijkwamen, zaten enkele flinke exemplaren. De dikste stammen lieten we in stukken van vier meter, terwijl de rest zorgvuldig werd verzaagd en gekliefd tot brandhout. De takken gingen door de hakselaar en werden als mulchmateriaal gebruikt in de tuin, een slimme herbestemming van wat anders afval zou zijn.
We verwijderden ook enkele lorken om ruimte te maken voor de inrit en vervoer, en de dode exemplaren werden, net als de sparren, verdeeld in zaag-, brand- en hakselhout. De stammen lieten we tot 2024 liggen, toen we de mobiele zagerij van Bear Creations inschakelden. Het resultaat? Een overvloed aan prachtige balken en planken, perfect voor de bouw van ons nieuwe kippenhok.
Van het omzagen van het bos tot het creëren van een duurzaam project, niets ging verloren.
Het verhaal van de kippen
Onze kippen hebben een hele weg afgelegd. De eerste kippen die we hadden, waren 'geredde' dieren uit een legbatterij. Tien kippen mochten vrij rondlopen in het bos, beschermd door een grote ren die we maakten met oude ursusdraad. Bij Kippenhoeve in Arendonk kochten we een kippenhok. Enkele maanden genoten we van het gezelschap van de kippen. In de zomer liet ik ze overdag vrij rondlopen in de tuin. Onze hond, Kyra, liep rustig tussen hen door, alsof ze goede vrienden waren. Het was een idyllisch beeld: de kippen scharrelden rond terwijl ik noten verzamelde.
Maar helaas, de toekomst bracht verandering. Een havik had onze kippen ontdekt en begon ze één voor één mee te nemen als prooi. We besloten daarom de kippen dichter bij huis te houden, op het terras bij de toekomstige buitenkeuken. Met stevige hekken maakten we een omheining en bedekten het geheel met ursusdraad. We kregen van vrienden twee cochinkrielen, die samen met de resterende legkippen gingen wonen. De krielen sliepen echter apart, hoog op een lage eikentak – een prachtig gezicht! Maar ook hier bleef de havik een bedreiging, en samen met het ongewenste zicht en de komst van muizen besloten we het hok weer te verplaatsen.
De volgende locatie werd een plek achterin het voedselbos, op een verharde ondergrond met boordstenen, zodat de vos er zeker niet bij kon. Via een online veiling bemachtigden we een oude beveiligingskooi. Samen met een vriend en een gehuurde aanhanger reed ik naar Nederland om de kooi op te halen. Eenmaal thuis selecteerden we de beste stukken en bevestigden ze aan elkaar. Met de hulp van mijn broer verankerden we de kooi stevig in de grond. We hadden nu een grote kooi van 5 bij 10 meter voor de kippen. Voorlopig gebruikten we de overgebleven ursusdraad met mazen van 10 bij 10 cm als dak, maar dat bleek niet voldoende: zelfs door de kleine gaten wist de havik nog een kip te grijpen.
Op een dag was ik zelf bijna in staat de havik te vangen. Ik joeg hem flink weg, en hoewel hij af en toe nog komt kijken, hebben we sindsdien geen kippen meer verloren. We versterkten de kooi door volièregaas van 1 bij 1 cm over het ursus te leggen. De kippen waren veilig, maar het geheel was visueel onaantrekkelijk.
Daarom ontstond het idee om een eigen kippenhok te bouwen met onze lorken. Via SketchUp maakten we een ontwerp, en in de winter van 2023 planden we alles voor het verzagen van de stammen. Dankzij de kraanwerken van Toon lagen de stammen klaar, en met een gehuurde kniklader legden we ze op de zaagtafel. Het vers gezaagde hout gebruikten we direct voor de bouw van het kippenhok. Over de houtconstructie spanden we een op maat gemaakt roofvogelnet, waardoor onze kippen nu zowel veilig als mooi gehuisvest zijn.
Reactie plaatsen
Reacties